بر این احساسم که هر هفته به دیدار روانکاو میروم که با کسی همانطور حرف زده باشم که با خودم میزنم. چرا که در بحرانی به سر نمیبرم که ایشان را در حال حل کردن مسئله ای یا یاری رساندن بیابم، بلکه بیشتر به دلیل عدم وجود همصحبت باکیفیت است که بهشان نیاز دارم. نیاز دارم که در حضور فعال کسی حرف هایی را که با خودم میزنم مرور کنم و به نوعی خودم را با یک نفر دیگر چک کنم، و اصلا چه بهتر که ایشان در ازای پول این کار را انجام دهند. دین ای بر گردن کسی نمی ماند، و دوپسفردای دیگر هم جدایی نابهنگام و از دست دادنی در کار نخواهد بود. نه قلبی می شکند و نه کیفیتی تلف می شود.
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت